Μέση και Ύστερη Εποχή του Χαλκού

Η καρδιά της οικονομίας χτυπούσε στα ανάκτορα, οικοδομήματα με εσωτερικές αυλές, χώρους συνάθροισης, ιερά, αποθήκες και εργαστήρια. Εδώ συγκεντρωνόταν η αγροτική παραγωγή κάθε περιοχής και φυλάσσονταν πολύτιμες πρώτες ύλες, που εισάγονταν από την Αίγυπτο, την Κύπρο και άλλες περιοχές της Μεσογείου. Την εποχή αυτή χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά η γραφή στο Αιγαίο. Τα μινωικά συστήματα γραφής (ιερογλυφική, Γραμμική Α) δεν έχουν αποκρυπτογραφηθεί ακόμη. Η μυκηναϊκή Γραμμική Β αποδίδει μια πρώιμη μορφή της ελληνικής γλώσσας.

Οι τέχνες αναπτύχθηκαν εντυπωσιακά. Οι Μινωίτες και Μυκηναίοι τεχνίτες έφτιαχναν εξαιρετικα λίθινα σκεύη, ελεφάντινα αντικείμενα, κοσμήματα από χρυσό και γυαλί, πήλινα ειδώλια και αγγεία, μετάλλινα εργαλεία και όπλα, ενώ διακοσμούσαν τα ανάκτορα και τα ιερά τους με με εντυπωσιακές τοιχογραφίες. Στη μυκηναϊκή Ελλάδα ιδιαίτερη ανάπτυξη γνώρισε και η ταφική αρχιτεκτονική, με την κατασκευή μνημειακών θολωτών τάφων, πολλοί εκ των οποίων διατηρούνται έως σήμερα.

Οι ανακτορικοί πολιτισμοί του Αιγαίου κατέρρευσαν στα τέλη του 13^ου αι. π.Χ., ως αποτέλεσμα εκτεταμμένων αναταραχών και πληθυσμιακών μετακινήσεων σε όλη τη λεκάνη της ανατολικής Μεσογείου. Σταδιακά οι κοινωνίες άρχισαν να αποσυντίθενται, ο πληθυσμός να μειώνεται και οι τέχνες να παρακμάζουν. Στα μέσα του 11^ου αι. π.Χ. η Εποχή του Χαλκού είχε έρθει στο τέλος της.