Προτομή Μεγάλου Αλεξάνδρου

Τα πλούσια μαλλιά περιβάλλουν το πρόσωπο και πέφτουν σε κυματιστούς βοστρύχους στον αυχένα. Φορεί στρόφιον που στο μέτωπο χάνεται κάτω από τα πλούσια μαλλιά.

Τα λεπτοδουλεμένα χαρακτηριστικά του προσώπου είναι κλασικά και θυμίζουν την τέχνη του 4ου αι., αφήνουν όμως μια παγερή αίσθηση που φανερώνει ότι το έργο έγινε σε εποχή που επικρατούσε ο κλασικισμός στην τέχνη, όπως στα χρόνια του Αδριανού. Το δείχνει άλλωστε ο τρόπος χρήσης του τρυπάνου για τη διάκριση των βοστρύχων. Τυπολογικά ο Αλέξανδρος τον Μουσείου Κανελλοπούλου δεν είναι μακριά από τον Αλέξανδρο του Μουσείου Barracco και δεν αποκλείεται να εμπνέεται από το ίδιο πρωτότυπο. Οπωσδήποτε όμως ο Αλέξανδρος του Μουσείου Κανελλοπούλου προδίδει με την ακαμψία της στάσης του ότι το πρωτότυπο έχει ουσιωδώς τροποποιηθεί.

Το στρόφιον στα μαλλιά μαρτυρεί ότι είναι ο Αλέξανδρος – θεός, στημένος σε κάποιο ναό που άγνωστο πού βρισκόταν.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
– Zagdoun M.-A. 1979. “Collection Paul Canellopoulos (XII). Sculptures (II)”, Bulletin de correspondance hellénique103, 391-418, ειδ. 411-416.
– Μπρούσκαρη Μ. 2006. Λήμμα καταλόγου αρ. 105, στο Χωρέμη-Σπετσιέρη Α. – Ζαρκάδας Α. (επιμ.), ΜουσείοΠαύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου. Αρχαία Τέχνη, Αθήνα, 172-173.