Μαρμάρινο κυκλαδικό ειδώλιο

Η μαρμαρογλυπτική άνθισε στις Κυκλάδες κατά την 3^η χιλιετία π.Χ. Αυτό οφειλόταν, μεταξύ άλλων, στην ύπαρξη μεγάλων κοιτασμάτων μαρμάρου στη Νάξο, την Πάρο και άλλα νησιά. Οι τεχνίτες απέδιδαν συνήθως γυμνές γυναικείες μορφές με διπλωμένους βραχίονες πάνω στο μάρμαρο σε ποικιλία μεγεθών (από μερικά εκατοστά έως 1,50 μ. ύψος). Κατά κανόνα οι μορφές είχαν τονισμένα στήθη και ηβικό τρίγωνο, γι’ αυτό και αρκετοί ερευνητές ερμηνεύουν τα ειδώλια αυτά ως σύμβολα γονιμότητας. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα τονίζεται και η κοιλιά, ίσως σε ένδειξη εγκυμοσύνης.

Τα κυκλαδικά ειδώλια χαρακτηρίζονται από εκφραστική λιτότητα και μια σχεδόν «αφαιρετική» αισθητική, που οφείλεται εν μέρει στη λευκότητά τους. Σήμερα, βεβαίως, γνωρίζουμε ότι τα περισσότερα από αυτά είχαν έντονη χρωματική διακόσμηση στα μάτια, τα μαλλιά, και το σώμα. Αν και, λόγω φθοράς, ελάχιστα ειδώλια διατηρούν τα χρώματά τους σε καλή κατάσταση, η ύπαρξη υπολειμμάτων από χρωστικές ουσίες διαπιστώνεται συχνά με μικροσκοπική εξέταση ή με εργαστηριακές μεθόδους ανάλυσης.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
– Brouskari M.M. 1981. “Collection Paul Canellopoulos (XVI). Antiquités cycladiques”, Bulletin de correspondance hellénique 105, 1981. 499-535, ειδ. 503-506.
– Βενιέρη Γ. 2006. Λήμμα καταλόγου αρ. 7, στο Χωρέμη-Σπετσιέρη Α. – Ζαρκάδας Α. (επιμ.), Μουσείο Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου. Αρχαία Τέχνη, Αθήνα, 25.