Ειδώλιο θρηνωδού

Στην αρχαία Ελλάδα (όπως και σε άλλους πολιτισμούς) οι επιθανάτιες τελετές είχαν τριμερή δομή. Προηγείτο η πρόθεση, δηλαδή η έκθεση του νεκρού μέσα στο σπίτι, ακολουθούσε η εκφορά, δηλαδή η μεταφορά του στο νεκροταφείο, και η διαδικασία ολοκληρωνόταν με την ταφή ή την καύση του σώματος. Η πρόθεση είχε το νόημα του αποχαιρετισμού του νεκρού και ήταν εκεί που γινόταν ο κυρίως θρήνος. Στο θρήνο συμμετείχαν συγγενείς και φίλοι του νεκρού αλλά και επαγγελματίες θρηνωδοί.

Το ειδώλιο της φωτογραφίας αναπαριστά γυναίκα θρηνωδό με τα χέρια στο κεφάλι, το οποίο καλύπτεται με πέπλο. Η χειρονομία είναι γνωστή από αγγεία της Γεωμετρικής περιόδου με σκηνές πρόθεσης αλλά και από μεταγενέστερες παραστάσεις. Από τις πηγές γνωρίζουμε ότι οι θρηνωδοί συχνά χτυπούσαν δυνατά το κεφάλι τους ή τραβούσαν τα μαλιά τους.

Το ειδώλιο έχει κατασκευαστεί με μονή μήτρα σε βοιωτικό εργαστήριο του 5^ου αι. π.Χ. Το πίσω μέρος είναι επίπεδο.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Ζαρκάδας Α. 2014. «Ειδώλιο θρηνωδού», στο Σταμπολίδης Ν. – Οικονόμου Σ. (επιμ.), Eπέκεινα. Θ θάνατος και η μεταθανάτια ζωή στην αρχαία Ελλάδα, Αθήνα, αρ. κατ. 20.