Ερυθρόμορφος καλυκωτός κρατήρας
Στην κύρια όψη του κρατήρα απεικονίζεται η σκηνή της αναχώρησης του Μελέαγρου για το κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου. Ο Μελέαγρος είχε κληθεί να απαλλάξει την Αιτωλία από τον φοβερό κάπρο που είχε στείλει η θεά Άρτεμη για να τιμωρήσει τον πατέρα του, Οινέα, βασιλιά της Καλυδώνας, επειδή είχε παραλείψει να της προσφέρει θυσία. Ο κάπρος έκανε μεγάλες καταστροφές και σκότωνε τους γεωργούς που πήγαιναν να σπείρουν. Ο Μελέαγρος συγκέντρωσε ομάδα ηρώων και κατάφερε να εξοντώσει τον κάπρο. Εδώ βλέπουμε τη σκηνή της αναχώρησης για το επικίνδυνο κυνήγι. Ο Μελέαγρος αποχαιρετά τη σύζυγό του Αλκυόνη, τον γιό του Παρθενοπάρη (στον οποίο προσφέρει ως δώρο τσαμπί σταφύλια), και τους γονείς του Οινέα και Αλθαία. Τον ακολουθούν δύο ανδρικές μορφές, πιθανώς συνοδοί του στο κυνήγι.
Στην αρχαία τέχνη ο μύθος του Καλυδώνιου κάπρου αναπαρίσταται συνήθως με ηρωικές σκηνές κυνηγιού. Η σκηνή της αναχώρησης αποδίδεται σπάνια. Η θλίψη των μορφών στο κρατήρα του Μουσείου Κανελλοπούλου θυμίζει παραστάσεις αναχώρησης πολεμιστών, που ήταν συνήθεις στην αθηναϊκή αγγειογραφία του ύστερου 5ου αι. π.Χ.. Την περίοδο εκείνη ήταν σε εξέλιξη ο Πελοποννησιακός πόλεμος και οι αναχωρήσεις πολεμιστών από την Αθήνα ήταν καθημερινές – και οι απώλειες μεγάλες. Το έργο φαίνεται να συνδέει συμβολικά το μύθο με την πραγματικότητα.
Το αγγείο δε φέρει υπογραφή, αποδίδεται όμως στο λεγόμενο «Ζωγράφο του Δίνου». Η ονομασία είναι συμβατική και οφείλεται στο γεγονός ότι το γνωστότερο έργο του συγκεκριμένου ζωγράφου έχει βρεθεί σε έναν δίνο (τύπος αγγείου).
Ζαρκάδας Α. 2006. Λήμμα καταλόγου αρ. 86, στο Χωρέμη-Σπετσιέρη Α. – Ζαρκάδας Α. (επιμ.), Μουσείο Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου. Αρχαία
Τέχνη, Αθήνα, 136-139.