Χρυσό ταφικό στεφάνι
Το στεφάνι αποτελείται από δύο σωληνωτά στελέχη, που αναπαριστούν κλαδιά, πάνω στα οποία προσδένονται με λεπτό σύρμα φύλλα ελιάς φτιαγμένα από λεπτότατο έλασμα χρυσού. Το φύλλα έχουν κεντρική νεύρωση ενώ ορισμένα φέρουν και εγκάρσιες παράλληλες νευρώσεις. Το μέγεθος των φύλλων μειώνεται προς τα πάνω. Στο σημείο ένωσης των δύο στελεχών υπάρχει κυκλικό διακοσμητικό στοιχείο.
Το έθιμο της προσφοράς στεφάνων σε τάφους ήταν σύνηθες κατά τον 4ο και 3ο αι. π.Χ. Το στεφάνι τοποθετούνταν στο κεφάλι του νεκρού ως μέρος της ταφικής ενδυμασίας ή στο δάπεδο του τάφου ως κτέρισμα. Το είδος των φύλλων εξαρτάτο από τη θεότητα που προστάτευε την οικογένεια ή την κοινότητα του νεκρού: βελανιδιά για τον Δία, ελιά για την Αθηνά, μύρτιλο για την Αφροδίτη και τη Δήμητρα, κισσός για τον Διόνυσο. Όπως και στον κόσμο των ζωντανών, το ταφικό στεφάνι έδινε στο νεκρό κύρος και την αύρα του νικητή.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
– Laffineur R. 1980. “ Collection Paul Canellopoulos (XV). Bijoux en or grecs et romains”, Bulletin de correspondance hellénique 104, 345-457, ειδ. 406-408.
– Σαραγά Ν. 2006. Λήμμα καταλόγου αρ. 143, στο Χωρέμη-Σπετσιέρη Α. – Ζαρκάδας Α. (επιμ.), Μουσείο Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου. Αρχαία Τέχνη, Αθήνα, 228-229.
