Γυάλινο φιαλίδιο

Έως τον 4^ο αι. π.Χ. το γυαλί που παρήγαγαν οι υαλουργοί ήταν αδιαφανές και σχεδόν πάντα χρωματιστό (ο χρωματισμός επιτυγχανόταν με την προσθήκη μεταλλικών οδειξίων). Το άχρωμο διαφανές γυαλί άρχισε να χρησιμοποιείται μετά τον 4^ου αι. π.Χ. και έγινε δημοφιλές πολύ αργότερα.

Τα πολύχρωμα φιαλίδια σαν αυτό της φωτογραφίας κατασκευάζονταν με τη «τεχνική του πυρήνα». Η τεχνική ήταν γνωστή από την Εποχή του Χαλκού και επέτρεπε στους τεχνίτες να συνδυάζουν γυαλιά διαφορετικών χρωμάτων. Aπαιτούσε μεγάλη δεξιοτεχνία και εργασία σε θερμοκρασίες άνω των 1000^ο C (βλ. βίντεο για την τεχνική του πυρήνα).

Στο Αιγαίο τα πρώτα γυάλινα αγγεία εμφανίζονται στην Ύστερη Εποχή του Χαλκού αλλά είναι πολύ λίγα σε αριθμό και πιθανώς εισαγόμενα. Επιτόπια παραγωγή φαίνεται ότι ξεκινά στα τέλη της Αρχαϊκής περιόδου. Τα αγγεία που παράγονται είναι μικρού μεγέθους και περιλαμβάνουν κυρίως φιαλίδια αυτού του τύπου (γνωστά ως «αλάβαστρα»), αμφορίσκους, αρυβάλλους και οινοχόες. Τα γυάλινα αγγεία αυτής της περιόδου χρησίμευαν κυρίως ως αρωματοδοχεία. Μεγάλο κέντρο υαλουργίας στο Αιγαίο ήταν η Ρόδος.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Ελευθεράτου Σ. 2006. Λήμμα καταλόγου αρ. 112, στο Χωρέμη-Σπετσιέρη Α. – Ζαρκάδας Α. (επιμ.), Μουσείο Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου. Αρχαία Τέχνη, Αθήνα, 188.