Ο άγιος Γεώργιος έφιππος, δρακοντοκτόνος

Ο άγιος Γεώργιος, επάνω σε υπόλευκο άλογο με κόκκινη ουρά, ετοιμάζεται να καρφώσει με τη λόγχη που κρατεί και με τα δύο χέρια το φτερωτό δράκο που κείτεται με τη ράχη στο έδαφος και την ουρά του περασμένη ανάμεσα στα πίσω πόδια του αλόγου. Ο άγιος φορεί κοντό πρασινωπό χιτώνα, χρυσό θώ­ρακα που κοσμείται με δύο αγγέλους που κρατούν σταυρό και κόκκινο μανδύα που ανεμίζει ψηλά, πί­σω από την πλάτη του. Το ρωμαλέο και πληθωρικό άλογο του αγίου έχει κόκκινη ιπποσκευή και είναι σηκωμένο στα πίσω του πόδια, έτοιμο να πατήσει το δράκο, ενώ γυρίζει συγχρόνως το κεφάλι του, ώστε να φαίνεται κατά τον αριστερό κρόταφο.

Δεξιά εικονίζεται πύργος, χτισμένος κατά το ισό­δομο σύστημα, από τις επάλξεις τον οποίου κρέμε­ται χαλί. Όρθιοι στο δώμα του πύργου ο βασιλιάς Σέλβιος και η ακολουθία του, αποτελούμενη από στρατιώτες και σαλπιγκτές, παρακολουθούν τη σκη­νή. Αριστερά η μικρογραφημένη βασιλοπούλα τρέ­χει έντρομη προς την τειχισμένη πολιτεία με την α­ναγεννησιακή πύλη, τους κυκλικούς πύργους και το ψηλό κωδωνοστάσιο, που είναι χτισμένη στην κορυ­φή χαμηλού λόφου. Στην επάνω δεξιά γωνία της ει­κόνας προβάλλει από το σκουρόχρωμο ουρανό το χέρι του Θεού που ευλογεί τον άγιο.
Ο προπλασμός στο πρόσωπο και στα γυμνά μέρη του σώματος του αγίου είναι σκούρος, ενώ οι βαριές σκιές στα βλέφαρά του, σε συνδυασμό με τη συνο­φρύωση του μετώπου, επιτείνουν τη σφοδρότητα της κίνησής του. Το πλάσιμο του αλόγου είναι μαλακό.

Ο εικονογραφικός τύπος του έφιππου αγίου δημιουργήθηκε από τους κρητικούς ζωγράφους του 15ου αιώνα με κυριότερο εκπρόσωπο το ζωγράφο Άγγελο, ο οποίος δημιούργησε τον τύπο που, με διάφορες παραλλαγές, επαναλαμβάνεται σε όλη τη διάρκεια της μεταβυζαντινής περιόδου (Πύλες Μυστηρίου 1994, σ. 225, αριθ. 46 -Μ. Βασιλάκη). Στην αναμόρφωση του θέματος προχώρησε ο Μιχαήλ Δα­μασκηνός με την προσθήκη πολλών στοιχείων από τη δυτική τέχνη (Βοκοτόπουλος 1990, εικ. 29-30)_. Στην εικόνα μας παρατηρούμε απομάκρυνση από τα καθιερωμένα Βυζαντινά πρότυπα, ενώ έντονα είναι τα εικονογραφικά στοιχεία (κίνηση τον αλόγου, ιπ­ποσκευή, ενδυμασία του αγίου και δευτερευόντων προσώπων, απόδοση της πολιτείας), που μαρτυρούν την επίδραση της δυτικής και συγκεκριμένα της ιτα­λικής τέχνης.